Toy Story 3

Recenzje gier z systemu PlayStation 2 opublikowane na łamach serwisu PSEmu.
Awatar użytkownika
Yohokaru
Senior
Senior
Posty: 192
Rejestracja: 15 lutego 2011, 14:51

Toy Story 3

Post autor: Yohokaru »

Obrazek

Tytuł gry: Toy Story 3

Wydawca: Disney Interactive

Premiera: 2010

Gatunek: Platformowe


Oświecenie, które zapanowało wśród twórców gier jest zjawiskiem trochę problematycznym z kilku względów. Inne branże rozrywki współczesnej również przeżywają renesans, czego dowodami są ostatnie premiery kinowe takie jak Smerfy, czy Mali Agenci 4. Zapewne zastanawia was, dlaczego skupiłem się ostatnio na kategoriach niższych wiekowo. Po primo jestem graczem elastycznym, czyli żaden diabeł mi nie straszny(no może poza grami strategicznymi, chociaż uwielbiam Command & Conquer). Po drugie chcę pokazać, że dzieci mogą pograć jeszcze w inne gry, gdyż o Simsach nie wspomnę, a karygodną rzeczą jest danie do ręki 9-latkowi gier pokroju God of War, czy Devil May Cry, co niestety jest podstawą w biblioteczce młodego gracza. Sama nowa epoka, o której wspomniałem na początku, to fakt, że do życia wraca gatunek platformówek. Kolejne premiery na PSN oraz Xbox Live Arcade pokazywały, jak bardzo ten powiew świeżości jest potrzebny. Na tym również skorzystał swego rodzaju monopolista, jakim jest wytwórnia Walta Disneya. W czerwcu ubiegłego roku wraz z hucznym przebojem kin, którym było Toy Story 3, wyszła gra, która jest odzwierciedleniem tego, co mogliśmy zobaczyć w kinach.

Uważam, że takie gadżety zamiast marnować się w magazynach firm wysyłkowych powinny być sprzedawane przy stoisku obok wyjścia z kina. Swoją drogą już widzę te skwaszone miny rodziców z perspektywą pozbycia się przeszło stu złotych na zabawkę, która starczy może na dwa tygodnie, ponieważ sądzę, że tyle statystycznemu Jasiowi powinno zająć ukończenie tej pozycji. Gra to typowa platformówka opowiadająca przygody Chudego i Buzza. Chłopaki mają problem, gdyż Adam już nie chce się nimi bawić, bo zwyczajnie jest za stary na to. Do szkoły wyższej bierze ze sobą Chudego, a resztę zabawek jego oddaje do pobliskiego przedszkola. Buzz z resztą bohaterów uciekają z placówki, a Chudy chce wrócić do reszty ekipy. Gra w bodajże około dziesięciu etapach, przedstawia najważniejsze wydarzenia z filmu. Na początku zostajemy rzuceni w wir zabawy z Bonnim. Musimy przemieszczając się Chudym z wagonu do wagonu unikając pułapek oraz zbierając gwiazdki dostać się do przełącznika, który będzie odpowiedzialny za zatrzymanie pociągu jednak i tak to nic nie da bo pociąg spadnie, a z opresji przepaści uratuje nas Buzz. Wydawać się może że dziesięć poziomów to strasznie mało, w dodatku zważywszy na fakt że są one pozbawione jakichkolwiek przeciwników, jednakże wszystko nabiera lepszych barw, gdy zauważymy, że każdy poziom ma pomysł na siebie. Mamy etap z małymi ufoludkami, gdzie na trzech prostych musimy tak odpowiednio wymieniać się nimi (dwa po obu stronach i jeden na środku), tak aby dostać się do dźwigni, która uwolni resztę towarzyszy. Jest również poziom, w którym chodząc plastikowymi żołnierzykami, musimy odnaleźć telefon Adama, aby ten zwrócił uwagę na zabawki. Każdy etap ma kilka segmentów, a w opisywanym poziomie wygląda to tak, że najpierw mamy element platformowy, potem następnie schodzimy do kanałów, żeby za chwilę skradać się między meblami, tak aby sprzątająca mama nas nie zauważyła. O utratę żyć nie musimy się martwić, gdyż ich po prostu nie ma, ale gdy przejdziemy poziom perfekcyjnie, to dostajemy więcej punktów, które możemy wydawać na gadżety w sklepiku. Cały tryb Adventure zajął mi dwa wieczory, więc nie dużo, ale to jeszcze nie koniec, o czym przekonałem się potem.

W grze zostały umieszczone trzy bardzo ciekawe minigry, które możemy wybrać z poziomu menu głównego. Każda z nich dzieli się na kilka etapów, a ten daje zabawy na około 20 min, więc jest nieźle. Pierwsza z nich to wymienione wcześniej zabawy z ufoludkami. Pomysł nade ciekawy, gdyż dochodzi tutaj wpływ na ambicję gracza, który mówi, żeby jak najmniej zmieniać pomiędzy ufoludkami. Dostajemy za to oczywiście punkty, a nawet pomimo zaledwie dwóch etapów, bicie rekordów jest ciekawe. Druga atrakcja to przejażdżki Chudego. Na wiernym jego rumaku musimy przemierzyć poziom w strukturze 2,5D. Dodatkową ciekawostką jest fakt, że tutaj widzimy wszystko na czarno – biało (motyw starego serialu o Chudym). Zadanie jest banalnie proste. Trzeba omijać przeszkody skacząc nad nimi lub schylając się gałką dolną. Natężenie utrudnień jest takie, że czasami nie można wyrobić i stracimy życie, bo Chudy nie doskoczył. Czasem pojawi się urozmaicenie w postaci strzelania do gangsterów wciskając odpowiedni przycisk, który pojawi się na ekranie. Trzecia z nich wydaje mi się najciekawsza, bo są to przygody Buzza. Są to etapy czysto platformowe w przestrzeni kosmicznej. Korzystamy z lasera, unieruchamiając przeszkody, czy w trakcie segmentu latania omijamy bariery, a te słabsze niszczymy za pomocą tego samego pistoletu laserowego. Tak samo jak przypadku ufoludków celem tej misji jest dojście zazwyczaj do przełącznika, który pokrzyżuje po raz enty plany Zurga.

O grafice nawet przy wersji PS2 można rozpisywać się w superlatywach. Dokładnie odwzorowani bohaterowie, dokładnie przemyślane architektonicznie poziomy i w końcu ta radość, która wręcz wylewa się z konsoli. Pełna paleta kolorów wprawi w zachwyt każdego milusińskiego i nie jest to zaskoczeniem, chyba że po Toy Story ktoś spodziewał się istnej mroczności (może poziom na wysypisku śmieci; ta rzeka bagna…) To samo dotyczy pomysłu na menu główne, które… jest umieszczone pod łóżkiem.

Dźwięk spisuje się świetnie. Postacie mówią swoim kinowym głosem… ale po angielsku. Na PlayStation 2 niestety nie ma polskiej wersji językowej, a to należy zaliczyć do minusów, gdyż tekstu zarówno mówionego, jak i pisanego jest dużo, a nie sądzę że taki dziewięciolatek zrozumie zwrot na początku gry „Guys, Bonnie’s back from daycare!”. Sama ścieżka muzyczna jest przyjemna dla ucha, ot taka przyjazna dla typu gry. To co mnie rozwaliło na wstępie, to melodia w menu głównym piosenki z poprzedniej odsłony filmu, czyli „Ty druha we mnie masz…”. Automatycznie przypomniało mi się jak kilka lat temu grałem po filmie Toy Story 2 w demo tejże gry na PSX (swoją drogą całkiem długie).

Największą skazą takich gier, jest to, że po prostu nie wystarczają na długo. Starsi może się nie zainteresują tym tytułem, ale dla młodzieży do lat dwunastu… idealny prezent na mikołajki. Więc, czym prędzej do sklepu, bo ekipa zabawek bez Ciebie sobie nie poradzi!

PLUSY:

- przyjazna dziecku oprawa A/V

- różnorodność poziomów w trybie głównym

- ciekawe mini gierki

- brak jakichkolwiek udziwnień w wersji na PS2

MINUSY:

- brak polskiej wersji językowej

- za krótkie to wszystko

- troszkę za niski poziom trudności

Grafika: 8/10

Dźwięk: 7/10

Grywalność: 6/10 ( dla dzieci 8/10)

Ocena: 7+/10


Obrazek

Obrazek
ODPOWIEDZ